Niedziela Wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego
Wigilia Paschalna w Wielką Noc
Zgodnie z bardzo dawną tradycją ta noc powinna być
czuwaniem na cześć Pana (Wj 12, 42). Wierni, posłuszni upomnieniu Ewangelii (Łk
12, 35 nn), trzymając w rękach zapalone świece, powinni być podobni do ludzi,
którzy oczekują swego Pana, aby, gdy powróci, zastał ich czuwających i zaprosił
ich do swego stołu.
Wigilia tej nocy ma następujący układ: po krótkim
obrzędzie światła (jest to pierwsza część Wigilii) Kościół święty rozważa
wielkie dzieła, jakich Pan Bóg dokonał od początku dla swego ludu, oraz wyraża
ufność w słowo i obietnice Boże (część druga czyli liturgia słowa); następnie,
gdy zbliża się dzień Zmartwychwstania, Kościół wraz ze swymi nowymi członkami,
odrodzonymi w chrzcie (część trzecia), zostaje zaproszony do stołu, który Pan
przygotował swojemu ludowi przez swoją śmierć i zmartwychwstanie (część
czwarta).
Wszystkie obrzędy Wigilii Paschalnej odbywają się w
nocy: nie wolno ich rozpocząć, zanim nie zapadnie noc, a należy je zakończyć
przed świtem niedzieli.
CZĘŚĆ PIERWSZA: UROCZYSTY POCZĄTEK WIGILII CZYLI
LITURGIA ŚWIATŁA
POŚWIĘCENIE OGNIA I PRZYGOTOWANIE PASCHAŁU
Wygasza się światła w kościele.
W odpowiednim miejscu poza kościołem rozpala się
ognisko. Gdy lud się zgromadzi, przychodzi kapłan z posługującymi, z których
jeden niesie paschał.
Kapłan pozdrawia jak zwykle zgromadzony lud i
wprowadza wiernych w liturgię Wigilii tymi lub podobnymi słowami:
Drodzy bracia i siostry, w tę najświętszą noc, w którą
nasz Pan Jezus Chrystus, przeszedł ze śmierci do życia, Kościół wzywa swoje
dzieci rozproszone po całym świecie, aby zgromadziły się na czuwanie i modlitwę.
Jeśli tak będziemy obchodzić pamiątkę Paschy Pana, słuchając słowa Bożego i
sprawując święte obrzędy, możemy mieć nadzieję, że otrzymamy udział w
zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią i razem z Nim żyć będziemy w Bogu.
Następnie poświęca się ogień.
Módlmy się.
Boże, Ty przez swojego Syna udzieliłeś wiernym światła
swojej chwały, poświęć + ten ogień i przez te święta wielkanocne rozpal w nas
tak wielkie pragnienie nieba, abyśmy z czystym sercem mogli dostąpić świąt
wiekuistej światłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.
Po poświęceniu nowego ognia kapłan na paschale żłobi
rylcem krzyż, nad krzyżem grecką literę Alfa, pod krzyżem literę Omega, a na
czterech polach między ramionami krzyża cyfry bieżącego roku. Jednocześnie
głośno i wyraźnie mówi:
1. Chrystus wczoraj i dziś
2. Początek i koniec
3. Alfa
4. i Omega
5. Do Niego należy czas
6. i wieczność
7. Jemu chwała i panowanie
8. przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Po wyżłobieniu krzyża i innych znaków, kapłan
może umieścić pięć symbolicznych gwoździ, w formie krzyża, mówiąc przy tym
głośno:
1. Przez swoje święte rany
2. jaśniejące chwałą
3. niech nas strzeże
4. i zachowuje
5. Chrystus Pan. Amen.
Teraz kapłan zapala paschał od nowego ognia, mówiąc
głośno:
Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego
rozproszy ciemności naszych serc i umysłów.
PROCESJA
Następnie diakon, lub gdy go nie ma, sam celebrans, bierze
w obie ręce paschał i wyrusza procesja do kościoła. Wszyscy niosą świece.
Przy bramie kościoła diakon zatrzymuje się, podnosi
paschał i śpiewa:
Światło Chrystusa.
Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Celebrans zapala swoją świecę od płomienia paschału.
Diakon przechodzi do środka kościoła, zatrzymuje się,
podnosi pascha! i śpiewa po raz drugi:
Światło Chrystusa.
Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Wszyscy zapalają świece od płomienia paschału, podając
sobie światło.
Gdy diakon przyjdzie do ołtarza, stojąc zwrócony do ludu,
śpiewa po raz trzeci:
Światło Chrystusa.
Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Teraz zapala się wszystkie światła w kościele.
ORĘDZIE WIELKANOCNE
Po przyjściu do prezbiterium kapłan lub diakon stojąc
na ambonie albo przy pulpicie śpiewa orędzie wielkanocne. W tym czasie wszyscy
stoją trzymając w rękach zapalone świece.
Weselcie się już, zastępy Aniołów, w niebie: weselcie
się, słudzy Boga. Niechaj zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak
wielki odnosi zwycięstwo. Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym
blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku,
co świat okrywa! Zdobny blaskiem takiej światłości, raduj się, Kościele święty,
Matko nasza! Ta zaś świątynia niechaj zabrzmi potężnym śpiewem całego ludu. A
zatem proszę was, bracia najmilsi, którzy stoicie tutaj, podziwiając jasność
tego świętego płomienia, byście razem ze mną wzywali miłosierdzia
wszechmogącego Boga. Niech Ten, który bez moich zasług raczył mnie uczynić
swoim sługą, zechce mnie napełnić światłem swojej jasności i pozwoli godnie
wyśpiewać pochwałę tej świecy.
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W. Godne to i sprawiedliwe.
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, abyśmy z całego
serca i z całej duszy śpiewem wysławiali niewidzialnego Boga, Ojca
Wszechmogącego oraz Jednorodzonego Syna Jego, Jezusa Chrystusa, naszego Pana,
który Ojcu przedwiecznemu spłacił za nas dług Adama i krwią serdeczną zmazał
dłużny zapis starodawnej winy. 0to są bowiem święta paschalne, w czasie których
zabija się prawdziwego Baranka, a Jego krew poświęca domy wierzących. Jest to
ta sama noc, w której niegdyś ojców naszych, synów Izraela, wywiodłeś z Egiptu
i przeprowadziłeś suchą nogą przez Morze Czerwone. Jest to zatem ta noc, która
światłem ognistego słupa rozproszyła ciemności grzechu, a teraz ta sama noc
uwalnia wszystkich wierzących w Chrystusa na całej ziemi od zepsucia
pogańskiego życia i od mroku grzechów, do łaski przywraca i gromadzi w
społeczności świętych. Tej właśnie nocy Chrystus skruszywszy więzy śmierci,
jako zwycięzca wyszedł z otchłani. Nic by nam przecież nie przyszło z daru
życia, gdybyśmy nie zostali odkupieni. O, jak przedziwna łaskawość Twej dobroci
dla nas! O, jak niepojęta jest Twoja miłość: aby wykupić niewolnika, wydałeś
swego Syna. O, zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony
śmiercią Chrystusa! O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki
Odkupiciel! O, zaiste błogosławiona noc, jedyna, która była godna poznać czas i
godzinę zmartwychwstania Chrystusa. O tej to nocy napisano: a noc jako dzień
zajaśnieje, oraz: noc będzie mi światłem i radością. Uświęcająca siła tej nocy
oddala zbrodnie, z przewin obmywa, przywraca niewinność upadłym, a radość
smutnym, rozprasza nienawiść, usposabia do zgody i ugina potęgi. W tę noc pełną
łaski, przyjmij, Ojcze święty, wieczorną ofiarę uwielbienia, którą Ci składa
Kościół święty, uroczyście ofiarując przez ręce swoich sług tę świecę, owoc
pracy pszczelego roju.
Znamy już wymowę tej woskowej kolumny, którą na chwałę
Boga zapalił jasny płomień. Chociaż dzieli się on użyczając światła, nie
doznaje jednak uszczerbku, żywi się bowiem strugami wosku, który dla utworzenia
tej cennej pochodni wydała pracowita pszczoła.
O, zaiste błogosławiona noc, w której się łączy niebo
z ziemią, sprawy boskie ze sprawami ludzkimi. Prosimy Cię, przeto, Panie, niech
ta świeca poświęcona na chwałę Twojego imienia nieustannie płonie, aby
rozproszyć mrok tej nocy. Przyjęta przez Ciebie, ja-ko woń przyjemna, niechaj
się złączy ze światłami nieba. Niech ta świeca płonie, gdy wzejdzie słońce nie
znające zachodu: Jezus Chrystus, Twój Syn Zmartwychwstały, który oświeca
ludzkość swoim światłem i z Tobą żyje i króluje na wieki wieków.
W. Amen, amen, amen.
CZĘŚĆ DRUGA: LITURGIA SŁOWA
Na tę Wigilię, która jest matką wszystkich wigilii,
lekcjonarz podaje dziewięć czytań z Pisma świętego: siedem ze Starego
Testamentu i dwa z Nowego (epistoła i Ewangelia).
Jeśli wymagają tego okoliczności, można zmniejszyć
liczbę czytań ze Starego Testamentu.
Po zakończeniu orędzia wielkanocnego wszyscy gaszą
świece i siadają. Przed rozpoczęciem czytań kapłan zwraca się do ludu w tych
lub podobnych słowach:
Drodzy bracia i siostry, po uroczystym rozpoczęciu
wigilii paschalnej w pokoju serca słuchajmy teraz słowa Bożego. Rozważajmy, jak
to Bóg w minionych czasach wybawił swój lud i jak w końcu zesłał nam swojego
Syna jako Odkupiciela. Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie dał nam
nowe życie. Módlmy się, aby Pan Bóg dał nam pełny udział w paschalnym dziele
zbawienia.
Następują czytania. Lektor udaje się na ambonę i
wykonuje pierwsze czytanie. Potem psałterzysta śpiewa psalm, a lud powtarza
refren. Następnie wszyscy wstają. Kapłan mówi: Módlmy się, wszyscy przez pewien
czas modlą się w ciszy. Potem kapłan odmawia kolektę.
PIERWSZE CZYTANIE Z KSIĘGI RODZAJU Rdz 1, 1 – 2, 2
Stworzenie świata.
Na początku Bóg
stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była
nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami. Wtedy Bóg
rzekł: «Niechaj się stanie światłość!» I stała się światłość. Bóg widząc, że
światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem,
a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień pierwszy. A
potem Bóg rzekł: «Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj ono
oddzieli jedne wody od drugich! » Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody
pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to
sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór, a po nim poranek, dzień drugi. A
potem Bóg rzekł: «Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech
się ukaże powierzchnia sucha!» A gdy tak się stało, Bóg nazwał tę suchą
powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg widząc, że były dobre,
rzekł: «Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa
owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona». I
stało się tak. Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według
swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich
gatunków. A Bóg widział, że było dobre. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień
trzeci. A potem Bóg rzekł: «Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na
sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i
lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad
ziemią». I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby
rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg
na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i
oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg że były dobre. I tak upłynął
wieczór i poranek, dzień czwarty. Potem Bóg rzekł: «Niechaj się zaroją wody od
roju istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!»
Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty
żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego
rodzaju. Bóg widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami: «Bądźcie
płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody morskie, a ptactwo niechaj się
rozmnaża na ziemi» I tak upłynął wieczór i poranek, dzień piąty. Potem Bóg
rzekł: «Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, płazy i dzikie
zwierzęta według ich rodzajów!» I stało się tak. Bóg uczynił różne rodzaje
dzikich zwierząt, bydła i wszelkich płazów. I widział Bóg, że były dobre.
Wreszcie Bóg rzekł: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz podobnego Nam. Niech
panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad całą
ziemią i nad wszelkim płazem!» Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na
obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Poczym Bóg im błogosławił,
mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i
czynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem
powietrznym i nad wszelkim płazem». I rzekł Bóg: «Oto wam faję wszelką roślinę
przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie
nasienie: dla was będą me pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla
wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się rusza po niemi i ma w
sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I stało się
tak. A Bóg widział, że wszystko, co czynił, było bardzo dobre. I tak upłynął
wieczór i poranek, dzień szósty. W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia
oraz wszystkie zastępy stworzeń. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło,
nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY: Ps
104(103),1-2a. 5-6.10 i 12,13-14. 24 i 35c
Niech stąpi Duch Twój i odnowi ziemię
Błogosław duszo
moja, Pana, *
o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Odziany w majestat i piękno, *
światłem okryty jak płaszczem.
Umocniłeś
ziemię w jej podstawach, *
nie zachwieje się na wieki wieków
Jak szatą okryłeś ją Wielką Głębią *
ponad górami stanęły wody.
Ty
zdroje kierujesz do strumieni, *
co pośród gór się sączą.
Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie *
i śpiewa wśród gałęzi.
Z
Twoich komnat nawadniasz góry, *
I owocem Twoich dzieł syci się ziemia.
Każesz rosnąć trawie dla bydła, *
i roślinom, by człowiekowi służyły.
Jak
liczne są dzieła Twoje, Panie! *
Tyś wszystko mądrze uczynił,
ziemia jest pełna Twych stworzeń. *
Błogosław, duszo moja, Pana.
Albo:
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 33(32), 4-5. 6-7.12-13. 20 i 22
Pełna jest ziemia łaskawości
Pana
Słowo Pana jest prawe, *
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość, *
ziemia jest pełna Jego łaski.
Przez
słowo Pana powstały niebiosa, *
wszystkie gwiazdy przez tchnienie ust Jego.
On morskie wody gromadzi jak w bukłaku, *
otchłanie oceanu w zbiornikach.
Błogosławiony
lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Pan spogląda z nieba, *
widzi wszystkich ludzi.
Dusza
nasza oczekuje Pana, *
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska *
według nadziei, jaką pokładamy w Tobie.
KOLEKTA: Módlmy się. Wszechmogący wieczny
Boże, Ty jesteś godny podziwu w swoich dziełach, + spraw, niech wszyscy przez
Ciebie odkupieni zrozumieją, że wspaniałe było dzieło stworzenia świata, a
jeszcze wspanialsze jest dzieło zbawienia, * które się dokonało przez
wielkanocną ofiarę Chrystusa. Który żyje i króluje na wieki wieków. W. Amen.
Albo:
Módlmy się. Boże, Ty w przedziwny sposób stworzyłeś człowieka i w jeszcze
cudowniejszy sposób go odkupiłeś, + spraw, abyśmy siłą ducha opierali się
powabom grzechu * i zasłużyli na osiągnięcie wiecznej radości. Przez Chrystusa,
Pana naszego. W. Amen.
DRUGIE CZYTANIE Z KSIĘGI RODZAJU: Rdz 22, 1-18
Ofiara Abrahama.
Bóg wystawił
Abrahama na próbę i rzekł do niego: «Abrahamie!» A gdy on odpowiedział: «Oto
jestem», powiedział: «Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do
kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę».
Nazajutrz rano Abraham osiodłał swego osiołka, zabrał ze sobą dwóch swych ludzi
i syna Izaaka, narąbał drzewa do spalenia ofiary i ruszył w drogę do
miejscowości, o której mu Bóg powiedział. Na trzeci dzień Abraham spojrzawszy,
dostrzegł z daleka ową miejscowość. I wtedy rzekł do swych sług: «Zostańcie tu
z osiołkiem, ja zaś i chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a potem
wrócimy do was». Abraham zabrawszy drwa do spalenia ofiary włożył je na syna
swego Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się oddalili. Izaak
odezwał się do swego ojca: «Ojcze mój!» A gdy ten rzekł: «Oto jestem, mój
synu», zapytał: «Oto ogień i drwa, gdzież jest jagnię na całopalenie»? Abraham
odpowiedział: «Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój». I szli
obydwaj dalej. A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham
zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył
go na tych drwach na ołtarzu. Potem sięgnął ręką po nóż, aby zabić syna swego.
Ale wtedy anioł Pana zawołał na niego z nieba: «Abrahamie, Abrahamie!» A on
rzekł: «Oto jestem». Powiedział mu: «Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu
nic złego! Teraz poznałem że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego
jedynego syna». Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana
uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył go w ofierze
całopalnej zamiast swego syna. I dał Abraham miejscu temu nazwę «Pan widzi».
Stąd to mówi się dzisiaj: «Na wzgórzu Pan się ukazuje». Po czym anioł Pana
przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi: «Przysięgam na siebie, mówi
Pan, że ponieważ uczyniłeś to, iż nie oszczędziłeś syna swego jedynego, będę ci
błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka
piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół.
Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia na wzór twego potomstwa,
dlatego że usłuchałeś mego rozkazu». Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY: Ps
16 (15) 5 i 8. 9-l0. 11
Strzeż mnie, o
Boże, Tobie zaufałem
Pan moim
dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego
cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty
ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię Twej radości
i wieczną rozkosz, *
po Twojej prawicy.
KOLEKTA: Módlmy się. Boże Ojcze
wszystkich wierzących. Ty przez swoją łaskę pomnażasz na całym świecie liczbę
przybranych dzieci, + Ty przez paschalny sakrament chrztu spełniasz obietnicę
daną Twojemu słudze Abrahamowi i czynisz go ojcem wszystkich narodów, * dal
Twojemu ludowi godnie odpowiedzieć na łaskę powołania. Przez Chrystusa, Pana
naszego. W. Amen.
TRZECIE CZYTANIE Z KSIĘGI WYJŚCIA Wj 14, 15 – 15, 1
Przejście Izraela przez Morze Czerwone.
Pan rzekł do Mojżesza: «Czemu głośno wołasz do Mnie? Powiedz synom Izraela,
niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś swą laskę i wyciągnij rękę nad morzem i
rozdziel je na dwoje, a wejdą synowie Izraela w środek na suchą ziemię. Ja
natomiast uczynię upartymi serca Egipcjan, że pójdą za nimi. Wtedy okażę moją
potęgę wobec faraona, całego wojska jego, rydwanów i wszystkich jego jeźdźców.
A gdy okażę moją potęgę wobec faraona, jego rydwanów i jeźdźców, wtedy poznają
Egipcjanie, że Ja jestem Pan». Anioł Boży, który szedł na przedzie wojsk
izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach. Słup obłoku również
przeszedł z przodu i zajął ich tyły, stając między wojskiem egipskim a wojskiem
izraelskimi. I tam był obłok ciemnością, tu zaś oświecał noc. I nie zbliżyli
się jedni do drugich przez całą noc. Mojżesz wyciągnął rękę nad morze, a Pan
cofnął wtedy gwałtownym wiatrem wschodnim, który wiał przez całą noc, i uczynił
morze suchą ziemią. Wody się rozstąpiły, a synowie Izraela szli przez środek
morza po suchej ziemi, mając mur z wód po prawej i po lewej stronie. Egipcjanie
ścigali ich. Wszystkie konie faraona, jego rydwany i jeźdźcy ciągnęli za nimi w
środek morza. O świcie spojrzał Pan ze słupa ognia i ze słupa obłoku na wojsko
egipskie i zmusił je do ucieczki. I zatrzymał koła ich rydwanów, tak że z
wielką trudnością mogli się naprzód posuwać. Egipcjanie krzyknęli: «Uciekajmy
przed Izraelem, bo w jego obronie Pan walczy z Egipcjanami». A Pan rzekł do
Mojżesza: «Wyciągnij rękę nad morze, aby wody zalały Egipcjan, ich rydwany i
jeźdźców». Wyciągnął Mojżesz rękę nad morze, które o brzasku dnia wróciło na
swoje miejsce. Egipcjanie uciekając biegli naprzeciw falom, i pogrążył ich Pan
w pośrodku morza. Powracające fale zatopiły rydwany i jeźdźców całego wojska
faraona, które weszło w morze ścigając synów Izraela. Nie ocalał z nich ani
jeden. Synowie zaś Izraela szli po suchym dnie morskim, mając mur z wód po
prawej i po lewej stronie. W tym to dniu wybawił Pan Izraela z rąk Egipcjan. I
widzieli Izraelici martwych Egipcjan na brzegu morza. Gdy Izraelici widzieli
wielkie dzieło, którego dokonał Pan wobec Egipcjan, ulękli się Pana i uwierzyli
Jemu oraz Jego słudze Mojżeszowi. Wtedy Mojżesz i synowie Izraela razem z nim
śpiewali taką pieśń ku czci Pana:
Śpiewajmy Panu, który moc okazał
Będę śpiewał na
cześć Pana, *
który wspaniale swą potęgę okazał,
gdy konia i jeźdźca *
pogrążył w morskiej przepaści.
Pan
jest moją mocą i źródłem męstwa, *
Jemu zawdzięczam moje ocalenie.
On Bogiem moim, uwielbiać Go będę; *
On Bogiem ojca mego, będę Go wywyższał.
Rzucił
w morze rydwany faraona i jego wojsko. *
Wybrani wodzowie jego zginęli w Morzu Czerwonym.
Przepaści ich ogarnęły, *
Jak głaz runęli w głębinę.
Wyprowadziłeś
lud swój
i osadziłeś na górze Twego dziedzictwa, *
w miejscu, które uczyniłeś swym mieszkaniem.
Pan Bóg jest Królem *
na zawsze, na wieki.
KOLEKTA: Módlmy się. Boże, także w
obecnych czasach jaśnieją Twoje dawne cuda: + niegdyś swoją mocą wybawiłeś
jeden naród od prześladowań faraona i przeprowadziłeś go przez Morze Czerwone,
obecnie przez wodę chrztu prowadzisz wszystkie narody do zbawienia, * spraw,
aby cała ludzkość weszła do liczby synów Abrahama i dostąpiła godności ludu
wybranego. W. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Albo:
Módlmy się. Boże, ty w świetle Nowego Testamentu objawiłeś znaczenie cudownych
wydarzeń dawnych czasów: + Morze Czerwone jest znakiem zdroju chrztu świętego,
a naród wyprowadzony z niewoli zapowiedzią tajemnicy ludu chrześcijańskiego; *
spraw, aby wszystkie ludy przez wiarę osiągnęły udział w godności narodu wybranego
i odrodziły się w Duchu Świętym. W. Przez Chrystusa, Pana naszego.
CZWARTE CZYTANIE Z KSIĘGI PROROKA IZAJASZA: Iz 54, 4a.
5-14
Trwałość przymierza.
Nie lękaj się, Jerozolimo, bo małżonkiem ci jest twój Stworzyciel, któremu na
imię: Pan Zastępów; Odkupicielem twoim Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej
ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą zgnębioną na duchu, wezwał cię Pan. I
jakby do porzuconej żony młodości twój Bóg mówi: Na krótką chwilę porzuciłem
ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę. W przystępie gniewu ukryłem przed
tobą na krótko swe oblicze, ale w miłości wieczystej nad tobą się ulitowałem,
mówi Pan, twój Odkupiciel. Dzieje się ze Mną tak, jak za dni Noego, kiedy
przysiągłem, że wody Noego nie spadną już nigdy na ziemię; tak teraz przysięgam,
że się nie rozjątrzę na ciebie ani cię gromić nie będę. Bo góry mogą ustąpić i
pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się
moje przymierze pokoju, mówi Pan, który ma litość nad tobą. O nieszczęśliwa,
wichrami smagana, niepocieszona! Oto Ja osadzę twoje kamienie na malachicie i
fundamenty twoje na szafirach. Uczynię blanki twych murów z rubinów, bramy
twoje z górskiego kryształu, a z drogich kamieni cały obwód twych murów.
Wszyscy twoi synowie będą uczniami Pana. Wielka będzie szczęśliwość twych
dzieci. Będziesz mocno osadzona na sprawiedliwości. Daleka bądź od trwogi, bo
nie masz się czego obawiać, i od przestrachu, bo nie ma on przystępu do ciebie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY: Ps
30(29), 2 i 4. 5-6a. 11 i 12a i 13b
Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś
Sławię
Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś *
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie, mój Boże, z krainy umarłych wywołałeś moją duszę *
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.
Śpiewajcie
psalm wszyscy miłujący Pana *
i pamiętajcie o Jego świętości.
Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę, *
a Jego łaska przez całe życie.
Wysłuchaj
mnie, Panie, zmiłuj się nade mną *
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament, *
Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.
KOLEKTA: Módlmy się. Wszechmogący,
wieczny Boże, dla chwały Twojego imienia pomnażaj potomstwo obiecane praojcom
ze względu na ich wiarę, + niech przez łaskę chrztu świętego wzrasta liczba
Twoich przybranych dzieci, * aby Kościół widział, że to, czego oczekiwali
święci Starego Przymierza, spełnia się na naszych oczach. Przez Chrystusa, Pana
naszego. W. Amen.
PIĄTE CZYTANIE Z KSIĘGI PROROKA IZAJASZA: Iz 55, 1-11
Nowe i wieczne przymierze.
To mówi Pan:
«Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy.
Kupujcie i spożywajcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko. Czemu
wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę na to, co nie
nasyci? Słuchajcie Mnie, a będziecie jeść przysmaki, i dusza wasza zakosztuje
tłustych potraw. Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie,
a dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste przymierze: są to niezawodne
łaski dla Dawida. Oto ustanowiłem cię świadkiem dla ludów, dla ludów wodzem i
rozkazodawcą. Oto zawezwiesz naród, którego nie znasz, i ci, którzy cię nie
znają, przybiegną do ciebie ze względu na Pana, twojego Boga, przez wzgląd na
Świętego Izraela, bo On cię przyozdobi. Szukajcie Pana, gdy się pozwała
znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko. Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i
człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Pan się nad nim
zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu. Bo myśli moje nie
są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami. Bo jak niebiosa górują nad
ziemią, tak drogi moje nad waszymi drogami i myśli moje nad myślami waszymi.
Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki
nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje
nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust
moich: nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem,
i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa». Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY: Iz 12,2. 3-4b. 4cd-5
Będziecie czerpać ze zdrojów zbawienia
Oto
Bóg jest moim zbawieniem, *
będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią *
On stał się dla mnie zbawieniem.
Wy
zaś z weselem czerpać będziecie wodę *
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, *
wzywajcie Jego imienia.
Dajcie
poznać Jego dzieła między narodami, *
przypominajcie, że wspaniale jest imię Jego.
Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosie rzeczy, *
niech to będzie wiadome po całej ziemi.
KOLEKTA: Módlmy się. Wszechmogący,
wieczny Boże, jedyna nadziejo świata, Ty głosem proroków zapowiedziałeś
misteria, które spełniają się w naszych czasach, + umocnij łaskawie pragnienia
oddanego Ci ludu, * bo tylko z Twojego natchnienia pochodzi wzrost cnót Twoich
wiernych. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.
SZÓSTE CZYTANIE Z KSIĘGI PROROKA BARUCHA: Ba 3, 9-15.
32 – 4, 4
Mądrością jest księga przykazań Boga.
Bądź posłuszny,
Izraelu, przykazaniom życiodajnym, nakłoń ucha, by poznać mądrość. Cóż się to stało,
Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za
nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Szeolu?
Opuściłeś źródło mądrości. Gdybyś chodził po drodze Bożej, mieszkałbyś w pokoju
na wieki. Naucz się, gdzie jest mądrość, gdzie jest siła i rozum, a poznasz
równocześnie, gdzie jest długie i szczęśliwe życie, gdzie jest światłość dla
oczu i pokój. Lecz któż znalazł jej miejsce lub kto wszedł do jej skarbców?
Lecz zna ją Wszechwiedzący i wynajdzie ją swoją mądrością. Ten, który
przygotował ziemię na wieczysty czas i napełnił j ą stworzeniami czworonożnymi,
wysłał światło i poszło, wezwał je, a ino posłuchało Go ze drżeniem. Gwiazdy
radośnie świecą na swoich strażnicach. Wezwał je. Odpowiedziały: «Jesteśmy».
radością świecą swemu Stwórcy. On jest Bogiem naszym. I żaden inny nie może się
z Nim równać. Zbadał wszystkie drogi mądrości i dał je słudze swemu, Jakubowi,
i Izraelowi, umiłowanemu swojemu. Potem na ziemi była widziana i zaczęła
przebywać wśród ludzi. Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające
na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy go zaniedbują,
pomrą. Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła. Nie
dawaj chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów. Szczęśliwi
jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się logu podoba. Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY: Ps
19 (18) 8-9. 10-11
Słowa Twe, Panie,
dają życie wieczne
Prawo
Pańskie jest doskonale i pokrzepia duszę, *
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego duszne nakazy radują serce, *
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.
Bojaźń
Pana jest szczera i trwa na wieki, *
idy Pana prawdziwe, a wszystkie razem duszne.
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze, *
słodsze od miodu płynącego z plastra.
KOLEKTA: Módlmy się. Boże, Ty zawsze
pomnażasz swój Kościół przez wzywanie nowych ludów do wiary: + spraw łaskawie,
aby obmyci wodą chrztu świętego, * doznawali nieustannie Twojej opieki. Przez
Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.
SIÓDME CZYTANIE Z KSIĘGI PROROKA EZECHIELA: Ez 36,
16-17a. 18-28
Pokropię was czystą wodą i dam wam serce nowe.
Pan skierował do
mnie te słowa: «Synu człowieczy, kiedy dom Izraela mieszkał w swojej ziemi,
wówczas splugawili ją swym postępowaniem swymi czynami. Wtedy wylałem na nich
swe oburzenie z powodu krwi, którą w kraju przelali, i z powodu bożków, którymi
go splugawili. I rozproszyłem ich pomiędzy pogańskie ludy, i rozsypali się po
krajach, osądziłem ich według postępowania i czynów. W ten sposób przyszli do
ludów pogańskich i dokąd przybyli, bezcześcili święte imię moje, podczas gdy
mówiono o nich: „To jest lud Pana, musieli się oni wyprowadzić ze swego
kraju”. Wtedy zatroszczyłem się o święte me imię, które oni, Izraelici, zbezcześcili
wśród ludów pogańskich, do których przybyli. Dlatego mów do domu Izraela: Tak
mówi Pan Bóg: „Nie z waszego powodu to czynię, domu Izraela, ale dla
świętego imienia mojego, które zbezcześciliście wśród ludów pogańskich, do
których przyszliście. Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszone jest
pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich i poznają ludy, że Ja jestem
Pan, mówi Pan Bóg, gdy okaże się Świętym względem was przed ich oczami. Zabiorę
was spośród ludów, zbiorę was ze wszystkich krajów i przyprowadzę wasz powrotem
do waszego kraju, pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i
oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam
serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne,
a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli
według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali. Wtedy
będziecie mieszkać w kraju, który dałem waszym przodkom, i będziecie moim
ludem, a Ja będę waszym Bogiem”». Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 42 (41), 2-3; Ps 43 (42), 3. 4
Boga żywego pragnie
dusza moja
Jak
łania pragnie wody ze strumieni, *
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego, *
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Ześlij
światłość i wierność swoją, *
niech one mnie wiodą.
Niech mnie zaprowadzą na Twoją górę świętą *
i do Twoich przybytków
I
przystąpię do ołtarza Bożego, *
do Boga, który jest moim weselem i radością.
będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni, *
Boże, mój Boże!
KOLEKTA: Módlmy się. Boże, niezmienna
Potęgo i wieczna Światłości, wejrzyj łaskawie na sakrament całego Kościoła i w
pokoju prowadź dzieło zbawienia ludzkości według swoich odwiecznych zamiarów, +
niech cały świat ujrzy, że podnosisz upadłych, odradzasz słabych i wszystko
wraca do pierwotnej nieskazitelności * dzięki Chrystusowi, od którego wszystko
pochodzi. Który żyje i króluje na wieki wieków. W. Amen.
Albo:
Módlmy się. Boże, Ty nas przygotowujesz do obchodu misterium paschalnego
słowami Starego i Nowego Testamentu, + daj nam pojąć Twoje miłosierdzie, * aby
dary, które przyjmujemy w tym życiu, umocniły w nas nadzieję życia przyszłego.
W. Amen.
Po ostatnim czytaniu ze
Starego Testamentu oraz po psalmie responsoryjnym i modlitwie, która po nim
następuje, zapala się świece ołtarzowe. Następnie kapłan intonuje hymn Chwała
na wysokości Bogu, który wszyscy podejmują. W czasie śpiewu biją dzwony. Po
skończeniu hymnu kapłan odmawia kolektę.
KOLEKTA: Boże, Ty sprawiasz, że ta
najświętsza noc jaśnieje blaskiem Zmartwychwstania Pańskiego, + wzbudź w Twoim
Kościele ducha dziecięctwa, którego otrzymaliśmy na chrzcie świętym, * abyśmy,
odnowieni na duchu i ciele, służyli Tobie z całkowitym oddaniem. Przez naszego
Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, + który z Tobą żyje i króluje w jedności
Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
ÓSME (EPISTOŁA) CZYTANIE Z LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA
APOSTOLA DO RZYMIAN: Rz 6, 3-11
Nowe życie.
Bracia: My wszyscy,
którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy
zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć
zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie, jak
Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć,
podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo
będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiecie, że
dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim
ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem
umarł, stał się wolny od grzechu. Otóż jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem,
wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z
martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo to, że
umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy
rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie
Jezusie. Oto słowo Boże.
Po odczytaniu epistoły
wszyscy wstają. Kapłan uroczyście intonuje Alleluja, które wszyscy powtarzają.
Następnie psalmista lub kantor śpiewa psalm, a lud powtarza refren Alleluja.
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 118 (117) 1-2. 16-17. 22-23
Alleluja, alleluja, alleluja
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
«Jego łaska na wieki».
Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę *
i głosił dzieła Pana.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
EWANGELIA: Mt 28, 1-10
Chrystus Zmartwychwstał.
Po upływie szabatu,
o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria
obejrzeć grób. A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański
zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. Postać jego była jak
błyskawica, a szaty jego białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli
strażnicy i podrętwieli jak umarli. Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się
nie bójcie! Bo wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo
zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A
idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: „Powstał z martwych i udaje się
przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie”. Oto co wam powiedziałem».
Pospiesznie więc oddaliły się od grobu z bojaźnią i wielką radością i biegły
oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: «Witajcie».
One zbliżyły się do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł
do nich: «Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do
Galilei, tam Mnie zobaczą». Oto słowo Pańskie.
Po
Ewangelii jest homilia, a po niej rozpoczyna się liturgię chrzcielną.
CZĘŚĆ TRZECIA: LITURGIA CHRZCIELNA
Kapłan z posługującymi podchodzi do chrzcielnicy. Przywołuje
się katechumenów, jeśli są. Przed zgromadzony Kościół przyprowadzają ich
chrzestni; jeśli chrzci się dzieci, przynoszą je rodzice i chrzestni.
Następnie kapłan przemawia do obecnych tymi lub
podobnymi słowami.
Jeśli są dorośli kandydaci do chrztu:
Najmilsi, wspólną modlitwą wspierajmy naszych braci i
siostry, którzy z radosną nadzieją zbliżają się do źródła odrodzenia. Prośmy,
aby Bóg, Ojciec wszechmogący, obdarzył ich swoim miłosierdziem.
Teraz dwaj kantorzy śpiewają litanię. Wszyscy stoją
(ponieważ rozpoczął się już Okres Wielkanocny), i odpowiadają. Następnie odbywa
się procesja, na której czele niesie się paschał, a za nim idą katechumeni z
chrzestnymi oraz kapłan i posługujący.
Do litanii można dodać wezwania niektórych świętych,
zwłaszcza Patronów kościoła, miejscowości i tych, którzy mają przyjąć chrzest.
Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad
nami.
Chryste, zmiłuj się nad nami. Chryste, zmiłuj się nad
nami.
Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad
nami.
Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami.
Święty Michale, módl się za nami.
Święci Aniołowie Boży, módlcie się za nami.
Święty Janie Chrzcicielu, módl się za nami.
Święty Józefie, módl się za nami.
Święci Piotrze i Pawle, módlcie się za nami.
Święty Andrzeju, módl się za nami.
Święty Janie, módl się za nami.
Święta Mario Magdaleno, módl się za nami.
Święty Szczepanie, módl się za nami.
Święty Ignacy Antiocheński, módl się za nami.
Święty Wawrzyńcze, módl się za nami.
Święci Wojciechu i Stanisławie, módlcie się za nami.
Święte Perpetuo i Felicyto, módlcie się za nami.
Święta Agnieszko, módl się za nami.
Święty Grzegorzu, módl się za nami.
Święty Augustynie, módl się za nami.
Święty Atanazy, módl się za nami.
Święty Bazyli, módl się za nami.
Święty Marcinie, módl się za nami.
Święty Benedykcie, módl się za nami.
Święci Franciszku i Dominiku, módlcie się za nami.
Święty Franciszku Ksawery, módl się za nami.
Święty Janie Mario Vianney’u, módl się za nami.
Święta Katarzyno Sieneńska, módl się za nami.
Święta Tereso od Jezusa, módl się za nami.
Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Panie.
Od zła wszelkiego, wybaw nas, Panie.
Od każdego grzechu, wybaw nas, Panie.
Od śmierci wiecznej, wybaw nas, Panie.
Przez Twoje Wcielenie, wybaw nas, Panie.
Przez Twoją śmierć i Zmartwychwstanie, wybaw nas,
Panie.
Przez Zesłanie Ducha Świętego, wybaw nas, Panie.
Prosimy Cię, my, grzesznicy, wysłuchaj nas, Panie.
Jeśli są kandydaci do chrztu:
Prosimy Cię, abyś tych wybranych odrodził przez laskę
chrztu świętego, wysłuchaj nas, Panie.
Jeśli nie ma kandydatów do chrztu:
Prosimy Cię, abyś swoją łaską uświęcił tę wodę, przez którą
mają się odrodzić Twoje dzieci, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, Jezu, Synu Boga żywego, wysłuchaj nas.
Panie.
Chryste, usłysz nas. Chryste, usłysz nas.
Chryste, wysłuchaj nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Jeśli są kandydaci do chrztu, kapłan z rękami
złożonymi odmawia następującą modlitwę:
Wszechmogący, wieczny Boże, bądź obecny w
sakramentach, które są darem Twojej miłości, † Ześlij ducha przybrania na tych,
którzy rodzą się z wody chrztu świętego, aby się stali nowym stworzeniem. *
Niech to, co pokornie sprawujemy jako Twoi słudzy, będzie w pełni skuteczne
dzięki Twojej potędze. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO WODY CHRZCIELNEJ
Kapłan błogosławi wodę chrzcielną, wypowiadając ze
złożonymi rękami następującą modlitwę:
Boże, Ty niewidzialną mocą dokonujesz rzeczy
niezwykłych przez sakramentalne znaki. Ty w ciągu dziejów zbawienia
przygotowałeś wodę przez Ciebie stworzoną, aby wyrażała łaskę chrztu świętego.
Na początku świata Twój Duch unosił się nad wodami, aby już wtedy woda nabrała
mocy uświęcania: Boże, Ty nawet w wodach potopu dałeś nam obraz odrodzenia, bo
ten sam żywioł położył kres występkom i dał początek cnotom. Boże, Ty
sprawiłeś, że synowie Abrahama przeszli po suchym dnie Morza Czerwonego, aby
naród wyzwolony z niewoli faraona stał się obrazem przyszłej społeczności
ochrzczonych. Boże, Twój Syn, ochrzczony przez Jana w wodach Jordanu, został namaszczony
Duchem Świętym; a gdy wisiał na krzyżu, z Jego boku wypłynęła krew i woda; po
swoim zaś zmartwychwstaniu nakazał uczniom: „Idźcie i nauczajcie wszystkie
narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
Wejrzyj na swój Kościół i racz mu otworzyć źródło chrztu świętego. Niechaj ta
woda przez Ducha Świętego otrzyma łaskę Twojego Jednorodzonego Syna, aby
człowiek stworzony na Twoje podobieństwo i przez sakrament chrztu obmyty z
wszelkich brudów grzechu, odrodził się z wody i z Ducha Świętego do nowego
życia dziecka Bożego.
Wstawiając paschał do wody – raz albo trzy razy –
kapłan śpiewa dalej:
Prosimy Cię, Panie, niech przez Twojego Syna zstąpi na
tę wodę moc Ducha Świętego, aby wszyscy przez chrzest pogrzebani razem z
Chrystusem w śmierci, z Nim też powstali do nowego życia. Przez Chrystusa, Pana
naszego. w. Amen.
Paschał wyjmuje się z wody. Lud wykonuje aklamację:
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku teraz i zawsze, i na wieki
wieków. Amen.
Jako aklamację można też śpiewać doksologię z psalmów
nieszpornych.
CHRZEST I BIERZMOWANIE
Poszczególni katechumeni wyrzekają się szatana,
odpowiadają na pytania o wiarę i przyjmują chrzest. Po chrzcie dorośli
katechumeni przyjmują sakrament bierzmowania, jeśli jest obecny biskup lub
kapłan mający prawo bierzmować.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO WODY DO POKROPIENIA
Jeśli nie ma kandydatów do chrztu, ani nie błogosławi
się wody chrzcielnej, kapłan błogosławi wodę do pokropienia w następujący
sposób. Najpierw zwraca się do wiernych z wezwaniem:
Drodzy bracia i siostry, pokornie prośmy Boga, aby pobłogosławił
wodę, którą będziemy pokropieni na pamiątkę naszego chrztu. Niech Bóg nam
dopomaga, abyśmy byli wierni Duchowi, którego otrzymaliśmy.
Po krótkiej modlitwie w ciszy, kapłan, z rękami złożonymi,
mówi:
Panie, nasz Boże, czuwając w tę świętą noc, wspominamy
wspaniałe dzieło stworzenia i jeszcze wspanialsze dzieło naszego odkupienia.
Wysłuchaj próśb swojego ludu i pobłogosław tę wodę. Stworzyłeś ją, aby przez
nią użyźniać ziemię oraz umacniać i oczyszczać nasze ciała. Woda była również
narzędziem Twojego miłosierdzia; przez nią wyprowadziłeś Twój lud z niewoli i
ugasiłeś jego pragnienie na pustyni. Prorocy zapowiedzieli wodę jako znak
nowego Przymierza, które miałeś zawrzeć z ludźmi. Wreszcie przez wodę, którą
Chrystus uświęcił w Jordanie, odnowiłeś w odradzającej kąpieli naszą upadłą
naturę. Niech ta woda przypomina nam przyjęty chrzest, abyśmy się radowali z
naszymi braćmi i siostrami ochrzczonymi w czasie uroczystości wielkanocnych.
Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.
ODNOWIENIE PRZYRZECZEŃ CHRZTU
Gdy zakończy się obrzęd chrztu (i bierzmowania) lub
jeśli chrztu nie było, po błogosławieństwie wody, wszyscy stojąc i trzymając w
rękach zapalone świece, odnawiają przyrzeczenia chrztu.
Kapłan przemawia do wiernych tymi lub podobnymi słowami:
Drodzy bracia i siostry, przez misterium paschalne
zostaliśmy w sakramencie chrztu pogrzebani wespół z Chrystusem w Jego śmierci,
aby razem z Nim wkroczyć w nowe życie. Po ukończeniu czterdziestodniowego postu,
odnówmy przyrzeczenia chrztu świętego, w których niegdyś wyrzekliśmy się złego
ducha i jego spraw, a przyrzekliśmy służyć Bogu w świętym Kościele katolickim.
A zatem pytam każdego z was:
Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci
Bożych?
Wszyscy: Wyrzekam się.
Kapłan: Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła,
aby ciebie grzech nie opanował?
Wszyscy: Wyrzekam się.
Kapłan: Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą
grzechu? Wszyscy: Wyrzekam się.
Kapłan: Czy wierzysz w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela
nieba i ziemi?
Wszyscy: Wierzę.
Kapłan: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego,
a naszego Pana, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który
powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?
Wszyscy: Wierzę.
Kapłan: Czy wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół
powszechny, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i
życie wieczne?
Wszyscy: Wierzę.
Kapłan kończy: Bóg wszechmogący, Ojciec naszego Pana
Jezusa Chrystusa, który nas odrodził z wody i Ducha Świętego, i który udzielił
nam odpuszczenia grzechów, niech nas strzeże swoją łaską w naszym Panu Jezusie
Chrystusie, na życie wieczne.
Wszyscy: Amen.
Kapłan kropi lud wodą święconą. W tym czasie wszyscy
śpiewają pieśń związaną treściowo z sakramentem chrztu.
Jednocześnie nowo ochrzczonych wprowadza się na
miejsca dla nich przeznaczone między wiernymi.
CZĘŚĆ CZWARTA: LITURGIA EUCHARYSTYCZNA
Kapłan podchodzi do ołtarza i rozpoczyna, jak zwykle,
liturgię eucharystyczną.
MODLITWA NAD DARAMI
Panie, nasz Boże, przyjmij modlitwy i dary Twojego
ludu † i spraw, aby Ofiara, która wzięła początek w misterium paschalnym, *
stała się dla nas lekarstwem na wieczność. Przez Chrystusa, Pana naszego.
1 PREFACJA WIELKANOCNA
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W. Godne to i sprawiedliwe.
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne,
* abyśmy Ciebie Panie zawsze sławili, * a zwłaszcza (tej nocy, w tym dniu, w
tym czasie) * uroczyściej głosili Twoją chwałę, * gdy Chrystus został
ofiarowany jako nasza Pascha. On, bowiem jest prawdziwym Barankiem, * który
zgładził grzechy świata. * On przez Swoją śmierć zniweczył śmierć naszą, * i
zmartwychwstając przywrócił nam życie. Dlatego pełnią łask paschalnych * radują
się wszystkie ludy na całej ziemi. * Również chóry Aniołów i zastępy Świętych *
śpiewają hymn ku Twojej chwale * nieustannie wołając: Święty, Święty, Święty,
Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na
wysokości. * Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na wysokości.
ANTYFONA NA KOMUNIĘ Por. l Kor 5, 7-8
Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha, *
obchodźmy nasze święto w szczerej radości. * Alleluja.
MODLITWA PO KOMUNII
Wszechmogący Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości †
i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, * których posiliłeś wielkanocnym
sakramentem. Przez Chrystusa, Pana naszego.
PROCESJA REZUREKCYJNA
Procesja rezurekcyjna jest uroczystym ogłoszeniem
zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem całego stworzenia do udziału w triumfie
Zmartwychwstałego.
Jeżeli procesję odprawia się po Wigilii Paschalnej, na
końcu Mszy opuszcza się pozdrowienie, błogosławieństwo i formułę pożegnania
wiernych. Bezpośrednio po modlitwie po Komunii, duchowieństwo i ministranci
udają się do Grobu Pańskiego.
Diakon lub kapłan wystawia Najświętszy Sakrament, po
czym celebrans okadza Go.
Wykonuje się uroczysty śpiew na cześć Chrystusa
Zmartwychwstałego. Kapłan poucza wiernych o znaczeniu procesji tymi lub
podobnymi słowami:
W czasie Wigilii Wielkanocnej usłyszeliśmy wezwanie:
„Weselcie się, zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się, słudzy Boga! Niech
zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy tak wielki Król odnosi zwycięstwo! Raduj
się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, bo jesteś wolna od mroku,
co świat okrywa! Niech ta świątynia zabrzmi potężnym śpiewem całego ludu!”
Posłuszni temu wezwaniu pójdziemy w uroczystej procesji za Chrystusem
Zmartwychwstałym, aby wyznać naszą wiarę w Jego zwycięstwo nad śmiercią i
szatanem. Zmartwychwstałemu Chrystusowi, obecnemu wśród nas w Najświętszym
Sakramencie, będziemy dziękować za to, że otworzył wierzącym Królestwo niebios.
Kapłan otrzymuje welon naramienny, bierze monstrancję
i wyrusza procesja ze śpiewem: Wesoły nam dzień lub Chrystus zmartwychwstań
jest.
Na początku procesji niesie się krzyż procesyjny,
przyozdobiony czerwoną stułą, oraz figurę Zmartwychwstałego. Jeśli to możliwe,
procesja wychodzi na zewnątrz i okrąża kościół raz lub trzy razy. Po powrocie
procesji do głównego ołtarza, krzyż i figurę ustawia się obok ołtarza. Kapłan
intonuje hymn Ciebie, Boga, wysławiamy. Po ukończeniu hymnu śpiewa się:
K. Niebo i ziemia się cieszą. Alleluja.
W. Ze zmartwychwstania Twojego, Chryste. Alleluja.
Następnie kapłan odmawia modlitwę:
Módlmy się.
Boże, Ty przez wielkanocną ofiarę Chrystusa dałeś
swojemu ludowi zbawienie, † udzielaj mu obficie Twoich darów, * aby osiągnął
pełną wolność i posiadł radość życia wiecznego, której pozwalasz mu kosztować
na ziemi. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.
Kapłan błogosławi wiernych Najświętszym Sakramentem i
chowa Go do tabernakulum. Na zakończenie śpiewa się wielkanocną antyfonę do
Najśw. Maryi Panny.